در تظاهرات ها معمولاً خانم ها هم شجاعانه در کنار آقایان در صحنه بودند. حتی گاهی خانم ها با بچه هایشان و بدون حضور شوهرانشان می آمدند. نقش خانم ها در پیروزی انقلاب کمتر از نقش آقایان نبود.

با شروع مراسم هنوز صد متر از تشییع جنازه نگذشته بود که عده ای شعار سیاسی دادند و جمعیت هم همراهی کردند. مردم خیلی سریع به مقابل درب بسته فیضیه رسیدند.

سید محمدکاظم علم الهدی محل اسکان دانشجویان مذهبی را با چند دانشجوی سال اول و دوم در یک خانه قرار می داد تا از تجربیات هم استفاده کنند. این ترکیب خیلی مؤثر بود و لذا مسائل مختلفی از جریان های انقلابی کشور آنجا رد و بدل می شد.

یکی از منابع خبری که اخبارش را دنبال می کردم، رادیو بی بی سی بود. معمولاً آن منبع اعلام می کرد مردم در کجا حضور گسترده دارند و به محض اینکه من از حضور مردم ذوق می کردم، ادامه خبر حاکی از این بود که رژیم پهلوی بااقتدار جلوی تظاهرکنندگان را گرفته است و بعید به نظر می رسد تظاهرکنندگان بتوانند کاری از پیش ببرند.

آن ها به صراحت معتقد بودند که رفتن به تظاهرات خیابانی و حضور در این گونه کارها عوامانه است و نباید چنین حضوری داشت. در مقطعی که با این گروه ها ارتباط تشکیلاتی داشتیم، گفتند نباید به هیچ وجه با انقلاب مردمی همراه شوید؛ چون رژیم شما را شناسایی و دستگیر می کند

آن شب که از طرف رژیم شاه گفتند حکومت نظامی است و کسی بیرون نیاید؛ حاج آقا هرندی به مردم گفتند: نه! امام گفتن که باید بریم بیرون. حتی با اینکه گفتند قرار است تانک به خیابان بیاورند و کشتار و بگیر و ببند راه بیندازند.